امام حسن مجتبی (علیه السلام)

جهت دریافت زندگی نامه امام حسن مجتبی علیه السلام روی خط زیر کلیک کنید.

دانلود زندگی نامه امام حسن مجتبی علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحیم

مباحثی پیرامون امام حسن (علیه‌السلام)

ولادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

روز ولادت ایشان ۱۵ یا ۲ ماه مبارک رمضان سال ۳ هجری قمری در مدینه و شهادتش در ۲۸ صفر  سال ۵۰ هجری بود.

در ۸ سالگی (یعنی سال ۱۱ هجری) در جریان شهادت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله و غصب خلافت و شهادت مادرش حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها قرارگرفت.

در ۳۴ و ۳۵ سالگی (سال ۳۷ و ۳۸ هجری)  در جنگ جمل، نهروان و صِفّین حضور داشت و در ۳۷ سالگی (سال ۴۰ هجری) شهادت امیرالمومنین علیه‌السلام را به چشم دید و پس از ایشان با انتخاب و درخواست مردم به خلافت رسید. بلافاصله لشکر از هم پاشیده کوفه را سامان داد و به مقابله با سپاه معاویه پرداخت.

با توجه به ضعف دینی مردم و فرماندهان و فریبکاری معاویه؛ سرلشکر کوفه یعنی عبیدالله‌بن‌عباس با گرفتن رشوه یک میلیون درهمی سپاه امام حسن علیه‌السلام را ترک کرد و به معاویه پیوست و همین باعث شد که لشکر به میزان زیادی از هم بپاشد و تعداد زیادی از لشکریان هم به سمت معاویه رفته و سپاه امام حسن علیه‌السلام تضعیف شود.

در گام بعدی هم مُغیره بن شُعبه، عبدالله بن عامر و عبدالله بن اُمِّ حکم را نزد امام حسن علیه‌السلام فرستاد و بعد از بیرون آمدن از نزد امام این دروغ را شایعه کردند که امام به نفع معاویه کنار رفته است و خونها را با این عمل حفظ کرده است. این شایعه باعث شد سربازان لشکر امام حسن علیه‌السلام به امام حمله کرده و خیمه او را غارت نمودند لذا امام بر اسب سوار شد و از ساباط (محل فرماندهی‌اش) به راه افتاد. حَراج بن سنان اسدی که در کمین بود به حضرت حمله کرد و با خنجر جراحتی شدید بر ران امام وارد کرد و سرانجام امام را به مدائن بردند (برای درمان) امام پس از ناامیدی از لشکر خود به معاویه نوشت و از خلافت، با شرط‌کردن مواردی جهت صلحنامه کناره‌گیری کرد. و معاویه هم صلحنامه را بدون هیچ شرطی امضا کرد.

اما پس از دست‌یافتن به حکومت، معاویه به کوفه آمد و با سخنان خود باعث رسوا شدن خود شد از جمله گفت: من به خاطر دین با شما نمی جنگیدم بلکه به خاطر حکومت و پادشاهی بر شما، با شما جنگیدم و صلحنامه را هم زیر پا گذاشت.

در عملکردهای بعدی او نیز، اعمال خِلاف اسلام و دستورات پیامبر(ص) به مقدار زیادی دیده‌می‌شد و تذکرات دیگران را نیز نمی پذیرفت  و برخی از این اعمال حتی از نظر اهل تسنن (سنی‌ها) هم کُفر است مثل نوشیدن شراب، پوشیدن حریر (ابرشیم)، استفاده از ظروف طلا و نقره و…

به طور مثال: مُطرف بن مُغیره بن شعبه از قول پدرش (که حاکم کوفه و دوست معاویه بود و همیشه از زیرکی و تدبیر معاویه تعریف می‌کرد) نقل می‌کند یک شب پدرش به خانه آمد و گفت من از نزد کثیف‌ترین مردم می‌آیم که بی‌دین‌تر از او هرگز سراغ ندارم. چون معاویه گفت: به خدا سوگند آرام نخواهم گرفت مگر اینکه این (نام پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در مأذنه‌ها و مناره‌ها) را زیر خاک کنم و اثری از آن در روی زمین باقی نگذارم. مأمون  عباسی که این خبر را شنید، دستور  داد معاویه را بر منبرها در شهرها لعن کنند.

فضائل امام حسن علیه السلام

بسیار سخاوتمند (بخشنده) بود طوری که در عمرش ۲ بار همه دارایی اش را و ۳ بار نیمی از مال خود را در راه خدا انفاق کرد (صدقه داد).

۲۵ بار پیاده به حج رفت.

در ۶سالگی که در مجلس جدش پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله حاضر می‌شد آیات نازل شده را حفظ می‌کرد.

آیات بسیاری درباره فضیلت او که از جمله اهل بیت علیهم السلام بود نازل شده است از جمله آیات تطهیر و مباهله و  …

طبق فرمایش پیامبر اکرم (ص) سرور جوانان اهل بهشت است

یکی از خلفای راشدین است که ۶ ماه خلیفه کل مسلمین بوده است

فرزند ارشد حضرت زهرا و نوه ارشد پیامبر (ص) است و از لحاظ رفتار و شباهت بسیار به پیامبر (ص) شبیه بود.

عظمت امام حسن علیه‌السلام در مدینه

بعد از رسول اللهصلی‌الله‌علیه‌وآله کسی در مدینه در شرافت و عظمت (و بزرگی) به امام حسن علیه‌السلام نرسید.

بعضی اوقات از خانه بیرون می‌آمد و کنار درب می‌نشست. عابران برای اِجلال و عظمت او می‌ایستادند و امام مجبور می‌شد به منزل برود تا مردم متفرّق شده و راه باز شود.

حتی بزرگان مدینه همچون سعدبن ابی‌وقاص (فاتح ایران) به عظمت امام حسنعلیه‌السلام احترام می‌گذاشت.

ابن عباس با اینکه از لحاظ سِن از امام حسن علیه‌السلام بزرگتر بود و از راویان بزرگ به حساب می‌آید بسیار به ایشان احترام می‌گذاشت.

خانه امام حسن علیه‌السلام به حَرَم سوم (بعد از مکه و مسجد النبی) مشهور بود و مردم برای علم‌آموزی به حضرت مراجعه می‌کردند.

امام حسن علیه‌السلام بعد از نماز صبح در مسجد رسول‌الله می‌نشست و مشغول ذکر بود تا آفتاب می‌زد و پس از آن سادات (سیّدها) و غیرسادات برای آموختن علم و حدیث دور او را می‌گرفتند.

هر وقت به حج می‌رفت چنان مردم به سوی آن حضرت هجوم می‌آوردند که ازدحام می شد.

امام حسن علیه‌السلام به حلم و بردباری مشهور و معروف است حتی حلم الحسنیه ضرب‌المثل شده

امام صادق علیه‌السلام از پدرانش روایت کرده که: امام حسن علیه‌السلام از همه اهل زمان خود عابدتر بوده و کسی به زهد او و بی‌اعتنایی‌اش به دنیا به فَضل آن بزرگوار نمی‌رسید. وقتی به حج می‌رفت پیاده  می‌رفت و گاهی پای برهنه به راه می‌افتاد. هر وقت یاد مرگ را می‌نمود می‌گریست و چون قبر را یاد می‌کرد گریه می کرد. وقی به نماز می‌ایستاد مَفصَل‌های بدنش می‌لرزید و جنّت (بهشت) و دوزخ (جهنّم) را به یاد می‌آورد مُضطرب می‌شد. دائم‌الذکر بود و در اوقات فراغت هم ذکر می‌گفت.

شجاعت امام حسن علیه‌السلام

شجاعت امام حسن در پی کردن شتر عایشه در جنگ جمل به روشنی مشخص شد چرا که به شدت با تیر و نیزه و شمشیر از آن محافظت می شد و محمدبن حنفیه (دیگر فرزند حضرت علی علیه السلام ) از ترس نتوانست این کار را به انجام برساند.

سیاست و تدبیر امام حسن علیه السلام

در شهر کوفه شورش داخلی ایجاد شده بود و نمی خواستند به امیرالمومنین (ع) در جنگ یاری رسانند اما امام حسن ع با یک سخنرانی توانست ۱۰۰۰۰ نیروی جنگی را تشویق و همراه کند.

شهادت امام حسن علیه السلام

شهادت امام حسن علیه‌السلام توسط جَعده (همسرش) به واسطه زَهر معاویه که توسط عبدالملِک بن مروان رسیده بود انجام شد. (پس از ۴۰ روز از مسمومیت به شهادت رسیدند) در روز تشییع نیز برای اینکه حضرت در کنار قبر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله دفن نشوند جنازه مُطهّرش را ۷۰ تیر زدند ولی چون وصیّت کرده بود خونی در کنار پیکرش ریخته نشود، امام حسین علیه‌السلام به وصیّت ایشان عمل کرده و (بدون درگیری) ایشان را در بقیع دفن نمود.

اینفوگرافی زندگانی امام حسن مجتبی علیه السلام

اینفوگرافیک زندگانی امام حسن مجتبی علیه السلام

اینفوگرافی امام حسن مجتبی علیه السلام

اینفوگرافی زندگی امام حسن مجتبی علیه السلام

اینفوگرافی زندگانی امام مجتبی علیه السلام